ساز شناسی

دو شنبه 30 دی 1392 ساعت 9 بعد از ظهر | بازدید : 10367 | نویسنده : مهرداد آريا | ( نظرات )

16 Sep 2006

آئولوس

یکی از سازهای بادی قدیمی مردم یونان که نوعی قره نی و یا ابوا به حساب می آید با تفاوت اینکه دارای لوله دو شاخه بوده که یکی از آن دو معمولا سیر ملودی لوله دیگر را پشتیبانی می کرده است.
آئولوس یک نوع ساز باستانی متعلق به یونان است. این ساز جزو سازهای بادی با زبانه مضاعف و دارای دو نی می باشد که روی هر یک از آنها تعدادی سوراخ تعبیه شده است.

منبع: فرهنگ تفسیری موسیقی

بالابان

این ساز از یک لوله استوانه ای چوبی و یک قسمت سر مرکب از قمیشی دو زبانه ای تشکیل شده است. در روی لوله هفت سوراخ در جلو و یک سوراخ در عقب تعبیه شده است.
میدان صدای ساز، به اضافه تعداد کمی از فواصل کروماتیک مخصوص موسیقی محلی، حدود دو اکتاو است.
طول ساز بدون زبانه 32 و در مجموع 40 سانتی متر است.
بالابان سازی محلی و متعلق به نواحی شمال غرب ایران است.
بالابان به نظر می رسد که کلمه ای به زبان آذربایجانی باشد.
فارسی آن را نرمه نای گفته اند.

بالايكا

بالالایکا: ساز ملی روسی، متعلق به خانواده گیتار، زهی و زخمه ای با مضراب، شکم ساز، سه ضلعی مثلث و گردن آن دراز که دستان های فلزی بر روی آن کوبیده و ثابت شده است.
این ساز معمولا دارای سه سیم از جنس روده است.
روس ها این ساز را در شش اندازه مختلف ساخته اند که در مجموع یک ارکستر بالایکا برای هر اندازه بالالایکا چند نوازنده از آن ها تشکیل می یابد.

منبع: فرهنگ تفسیری موسیقی

بانجو

بانجو سازی زهی و زخمه ای که با مضرابی سه گوش از جنس شاخ نواخته می شود. این ساز از یک گردن دراز و شکمی مدور و طبل مانند تشکیل شده که گاه دستان هائی بر گردن آن کوبیده و ثابت کرده اند، تعداد سیم های آن از پنج تا نه است.
می گویند این ساز در اصل از آفریقای شرقی تحت نام بان یا همراه بردگان سیاه آمریکا وارد شده است.
به هر حال این ساز در موسیقی جاز آمریکائی نقشی بسیار با اهمیت دارد.

منبع: فرهنگ تفسیری موسیقی

پیانو

این ساز در سیر تحول سازهای زهی و اصولا در زمان پیدایش موسیقی با قدمت شش هزار ساله، اولین بار توسط شخصی به نام بارتولمئو کریستوفوری یکی از اساتید مشهور سازنده کلاوسن، سازی که به عنوان پدر پیانو شناخته می شود و صدایی مانند سنتور دارد.
در سال 1790 میلادی در شهر فلورانس ایتالیا ساخته شد. این استاد بزرگ به فکر افتاد که نواقص کلاوسن را با تبدیل مضرابهای مختلف که با فشار شسصتی ها از زیر به سیم های ساز برخورد می کرد و تعویض به چکش رفع نماید. اختراع او در دنیای موسیقی اهمیت فراوان یافت. کریستوفوری احتمالا خود نیز نمی دانست چه تحول عظیمی در جهان موسیقی به وجود خواهد آورد.کار مهم او این بود که از چکش های نمد پوش استفاده کرد. به علاوه اهرم جدیدی ساخت که چکش بتواند پس از ضربه روی سیم به سرعت برگردد. با این ابداع کلاوسن دگرگون شد و صدایی تازه در موسیقی به وجود آمد. به همین علت کریستوفوری برای معرفی ساز جدید نام نسبتا طولانی زیر را به کار برد.
یعنی کلاوسن با صدای آهسته و بلند این نامگذاری لازم بود تا وجه تمایز پیانو را با کلاوسن نشان دهد.

انواع پیانو
1. پیانو دیواری
در این ساز سیم های پیانو به صورت عمودی قرار گرفته و اهرم ها از طریق فشار بر روی شستی ها با زاویه 35 درجه چکش ها را به طرف سیم برده و بعد از ضربه زدن به سرعت بر می گرداند.
2. پیانو رویال
در این ساز سیم های پیانو به صورت افقی قرار گرفته و اهرم ها از طریق فشار بر روی شستیها با زاویه 35 درجه چکش را به طرف سیم به بالا پرتاب می کند و با سرعت زیاد به سیم ها ی افقی ضربه می زند، نظر به اینکه هر چه طول سیمها بیشتر باشد صدای پیانو مطلوبتر می شود. پیانو های دیواری نظر به محدودیت ارتفاع حداکثر تا ارتفاع 135 سانتی متر ساخته شده استو در پیانوی رویال نظر به اینکه در سطح محدودیتی ندارد هم اکنون پیانوهایی تا طول 308 سانتی متر نیز ساخته شده است.

پیانو لا
در سالهای دهه 1860 میلادی پیانوهایی ساخته شده بود که بدون نوازنده آهنگ می نواخت و نیازی به نوازنده نداشت. تنها به وسیله پدالهای دوگانه و با فشار دادن روی هر پدال کارتهای سوراخ شده مخصوص به ترتیب به محل مکانیزم پیانو وارد شده و شستی های مورد نظر را حرکت می دادند که چکش های مربوطه به سیم ها اصابت کرده و آهنگهای از پیش تعیین شده را اجرا می کرد.
وسعت صدای پیانو عبارت است از هفت اکتاو یا بیشتر.
به علت بزرگی وسعت صدای پیانو نت نویسی آن بر روی دو حامل صورت می گیرد که معمولا حامل زیرین برای اجرا با دست چپ و حامل بالایی برای اجرا با دست راست اختصاص یافته است.
می نمودند.

منبع: مجله هنر موسیقی

پیکولو

پیکولو یا فلوت کوچک لوله ای است به طول تقریبی 30 سانتی متر، تعدادی سوراخ، و در نوع جدید آن تعداد زیادتری کلید(هر کلید متشکل از یک یا دو اهرم، میله، فنر، سوراخ گیر و ..)وسعت این ساز حدود سه اکتاو با تمام فواصل کروماتیک معتدل است.
این ساز را معمولا جزو سازهای انتقالی نمی شمارند، اگر چه عملا صدای آن یک اکتاو زیرتر شنیده می شود.
از این ساز دو نوع انتقالی نیز ساخته شده، که اولی به نام فلوت ربمل نیم پرده و دیگری فلوت می بمل یک پرده و نیم زیرتر از فلوت کوچک معمولی صدا می دهد.
فلوت کوچک از دسته سازهای بی زبانه است.

تار

جمله اي در هنر نوازندگي وجود دارد که مي گويد: بهترین ساز آن سازي است که نوازنده احساس کند این ساز در آغوش و دستان او به راحتي قرار گرفته و صدایی طبیعی و مطبوع نسبت به ذائقه فرهنگی او به وجود مي آورد.
و الحق که با نگاهي در بین سازها در خواهیم یافت که تار يک چنین سازی است.
نغمه هایی بسیار روح انگیز دارد و وقتی در آغوش نوازنده اش قرار می گیرد گویی که این چوب و پوست از روح نوازنده خود جان می گیرند و زنده می شوند.
تار یکی از قدیمی ترین سازهای ایرانی است که به آن وتر نیز گفته می شود.
اگر چه ما هنوز اطلاعات درستی از تاریخ دقیق پیدایش و ساخت آن نداریم ولی از قرار معلوم ان به زمان ابو نصر فارابی بر مي گردد.
موسیقی دانان قدیم و بزرگی چون صفی الدین ارموی،خواجه بها الدین و ابوالفرج اصفهانی و تنی چنداز شاعران و نویسندگان دوران گذشته درباره تقسیم فواصل پرده های که هم خوان و موافق پرده های تار نیز می باشد مطالبی گفته، شعری سروده و یاد کرده اند.
به عنوان مثال بابا طاهر همدانی شاعر شوریده و عارف ایران که در نیمه قرن پنجم هجری مي زيست در سروده ای از خود چنین این ساز را یاد مي کند:
دلی دیدوم چو مرغ پا شکسته، چو کشتی، بر لب دریا نشسته
همه گویند طاهر، تار بنواز صدا چون مي دهد تار شکسته
شکل ظاهری کاسه تار شبیه دل است و شاید به خاطر همین است که تار را ساز اهل دل و حال و تسکین دهنده روان آدمي لقب داده اند زیرا تار دارای صدای لطیف و دلربا است که بسیاری از متفکرین، عارفان، فیلسوفان، وارستگان و صوفیان پاک دل به آن عشق مي ورزند.
تار صدایی گرفته، محزون و کاملا شرقی دارد و از جنبه داشتن رزونانس، قدرت صدایی بالا و اجرای دستگاه ها و آوازهاي موسيقي سنتی ایران برترین و کاملترین ساز ایرانی محسوب مي شود.
تار از يک کاسه که روی آن پوست کشيده درست گردیده که همین کاسه نیز به دو قسمت بزرگ و کوچک تقسیم شده که قسمت بزرگ را شکم و کوچک را نقاره مي نامند.
دسته تار معمولا 45 تا 50 سانتی متر است که بر کناره های جلوی آن دو روکش استخوانی کار گذاشته شده است در انتهای دسته تار جعبه ای تعبیه شده که ب ه جعبه گوشی معروف است، که از هر طرف آن سه گوشي بر سطوح جانبی این جعبه قرار داده شده که سیم های تار را به دور آنها مي پیچند.
تعداد سیم های تار شش عدد است که از آخر کاسه یا شکم شروع شده و از روی خرک که به منظور بالا نگاه داشتن سیم ها بر روی پوست قرار گرفته مي گذرد.
اين شش سیم در تمام طول دسته کشیده شده و به داخل جعبه گوشي ها رفته و به دور آنها پيچيده شده است.
سیمهای ششگانه عبارتند از:
دو سیم سفید( پائین) که همصدا کوک می شوند.
دو سیم زرد( همصدا)
یک سیم سفید نازک به نام زیر
و یک سیم زرد(بم)
که دو تای آخری غالبا به فاصله اکتاو کوک می شوند.
فاصله سیم های هم صوت سفید، نسبت به سیم های زرد غالبا چهارم و سیم های سفید نسبت به سیم بم معمولا فاصله اکتاو یا هفتم را تشکیل می دهند.
تار با مضرابی کوچک از جنس برنج به طول تقریبی سه سانتی متر نواخته می شود. در قسمتی از نصف طول مضراب، برای آنکه در دستهای نوازنده راحت قرار گیرد با موم پوشیده شده است.
در گذشته سازندگان تار در گوشه و کنار کشور بسيار بودند که نامی از ایشان به جای نمانده و تنها تنی چند از ایشان مثل استاد خاجیک، هامبارسون، فرج الله، آقا قلی، یحیی، برادران صنعت و استاد حاجی و پسرش رمضان شاهرخ شناخته شده اند.
کسانی که به بقای اين ساز و تکامل ان کمک کردند و عمر خود را بر سر این کار نهادند.

منبع: سازشناسی از سری برنامه های نیستان
سازشناسی پرویز منصوری
گردآوري:گلنار محمدي فر
Email:eutrepe_music@yahoo.com

ترومپت

ترومپت از دسته سازهای بادی مسی است.
در قدیم آن را از شاخ حیوان می ساختند، و این نوع شیپور شاخی را ابتدا یهودیها به نام شوفار در معابد خود به کار می بردند و امروز هم در کنیسه ها از آن استفاده می کنند.
ترومپت فلزی را یونانیها و رومیها ساختند.
باخ و هندل یک نوع شیپور را به نام کلارینو در ارکستر خود وارد کردند. در اوایل قرن 19 ترومپت های پیستونی اختراع شد که امروزه در ارکستر سنفونیک وظیفه مهمی دارد.
لوله ترومپت در قسمت اعظم طول خود استوانه ای و به طور نا محسوس مخروطی است و در انتها به دهانه ای ناقوس شکل ختم می شود.
ترومپت دارای سه دگمه متصل به سه دریچه است، فشار بر دگمه اول، دریچه مربوطه را باز کرده و طول لوله را در مجموع آنقدر زیاد می کند که صدای حاصل یک پرده بم شود، دگمه دوم هرگاه به پائین فشار داده شود، صوت حاصل نیم پرده و دگمه سوم، یک پرده و نیم پرده می آید.
ترومپت از سازهایی است که صدائی بلند، نافذ و زیبا دارد. صدای دو ترومپت برابر است با 20 تا 30 ویولن در ارکستر. ترومپت از این نظر بیشتر در هم نوازی استفاده می شود.
قسمت دهانی ترومپت فنجانی شکل و کم عمق است و انتهای ساز به ناقوسی نه چندان بزرگ ختم می شود.
ترومپت از سازهای انتقالی است.
از نوازندگان معروف ترومپت مورتایمر را می توان نام برد.

منبع: فرهنگ تفسیری موسیقی

تنبور

که معرب آن طنبور است.
دارای شکمی گلابی شکل و دسته ای دراز است که بر روی آن از 10 تا 15 پرده بسته می شود، رویه جلویی شکم چوبی است. دسته این ساز مانند سه تار به سر ساز متصل است و سر در حقیقت ادامه دسته است که بر روی سطوح جلویی و جانبی آن، هر یک گوشی کار گذارده شده که سیم ها به دور آنها پیچیده مي شوند.
در قدیم دوتار بر آن می بسته اند و اکنون سه تار هم بر آن می بندند، بعضی برای تقویت صدا شش تار هم بر آن می بندند.
سیم های تنبور چهار عدد و معمولا به فاصله های مختلف کوک مي شده است.
این ساز معمولا بدون مضراب و با انگشت نواخته می شود.
چنانکه در تاریخ موسیقی ایران نوشته شده در قدیم سازی به نام تنبور وجود داشته و از آن انواع مختلفی ذکر کرده اند مثلا گفته شده که فارابی تئوری دان مشهور موسیقی ایران تنبور بغدادی و تنبور خراسان را دستان بندی کرده است.

منبع:سازشناسی پرویز منصوری

تمبک

از میان سازهای ضربی موسیقی ایران تنبک کاملترین سازی است که تاکنون ساخته شده و آن را از گل پخته و چوب می سازند.
معمولا روی ضرب پوست بره می کشند و نوع گلی بزرگ آن را در زورخانه به کار برده و می برند و برای استقامت بیشتر روی آن را پوست گوسفند می اندازند.
این ساز از دو قسمت کلی و استوانه ای شکل تشکیل شده، قسمت اول( بالا و هنگام نواختن) به قطر تقریبی 25 تا 30 سانتی متر و به طول 45 سانتی متر،؛
که سطح بالائی آن پوست کشیده شده و در پائین به قسمت دوم متصل شده است و این قسمت عبارت است از استوانه باریکتری که در انتها( پائین) کمی گشادتر شده و به دهانه ای باز منتهی گشته است. جنس تمبک معمولی از چوب است.
تمبک به منظور نواختن به طور افقی روی ران نوازنده نشسته قرار می گیرد و او دست چپ خود را در بالا و دست راست را در کنار راست تمبک قرار می دهد و با انگشتان، نرمه و تمام دست خود بر قسمت های مختلف( مرکز، میان، کنار) پوست می کوبد.
صوت تمبک بدون ارتفاع معین است.
از آنجا که وسیله کوبیدن روی ساز انگشتان انسان است و این وسیله قادر است بر روی تمبک ریزه کاری و شیرین کاری های فراوان اعمال کند می توان از آن به عنوان تکنواز استفاده های شایان و جالب کرد.
نقش همنوازی در این ساز نه فقط همراهی ساز یا آواز و تامین و نگهداری ضرب موسیقی است بلکه طی 25 سال اخیر به ابتکار حسین تهرانی و همکاری دیگران ارکستری مرکب از گروه تمبک نوازان تشکیل شده قطعه هائی اجرا کرده اند.
تمبک زورخانه:
شکل ظاهری آن با تمبک معمولی کمی اختلاف دارد، قسمت بالائی آن به شکل جام (کاسه) و قسمت دنباله (در پائین) مخروطی تر از تمبک معمولی است. علاوه بر این تمبک زورخانه را از گل پخته می سازند. صدای آن نیز بم تر و قوی تر از تمبک معمولی است.
بلندی ساز 45 و قطر دهانه پوستی 48 سانتی متر است.چ
بهترین تنبک ها ساخت شیراز است.

منبع:سازشناسی پرویز منصوری
تاریخ موسیقی ایران

توبا

به مفهوم کلی و عام هر ساز بسیار بم بادی مسی یا برنجی را توبا می گویند به استثنای ترومبون که نام های مختلف آن عبارت است از اوی فونیوم، هلیکون و سوازفون.
لوله توبا، طی طول زیاد ساز، به تدریج گشاده تر می شود.
قسمت دهانی آن نسبت به سازهای بادی دیگر کمی بزرگتر و با عمق نسبتا کمتر از ساز بم تر از آن است.
این قسمت به لوله، که در ابتدا بسیار باریک است وصل می شود در انتهای لوله قطر آن بسیار زیاد است.
توبا از لحاظ ظاهر در شکل چهار گوش و تخم مرغی هر دو ساخته شده است.
توبا معمولا 4 دگمه و دریچه دارد.
دگمه چهارم سبب درستی و زیبائی صداهای بسیار بم می شود.
توبا تحت همین نام به سه اندازه مختلف ساخته شده:
توبای تنور(باریتون)
باس توبا
توبای کنترباس

منبع: فرهنگ تفسیری موسیقی

دایره

این ساز متشکل است از حلقه ای چوبی به عرض 5 تا 7 و قطر دایره ای از 25 تا 40 سانتی متر که بر یکی از سطوح جنبی دایره ای شکل آن پوست کشیده شده و در جدار داخلی ساز حدود چهل حلقه فلزی کوچک به فواصل مساوی آویزان شذه است. در یکی از نقاط جدار چوبی سوراخی است که نوازنده انگشت شصت دست راست را در آن داخل می کند و به این وسیله ساز را نگه می دارد و با بقیه انگشتان هر دو دست بر پوست می کوبد و در عین حال ساز را کمی سریع حرکت می دهد تا حلقه های کوچک داخلی همراه با کوبیدن انگشتان صوتی زنگ وار نیز حاصل کنند.
هیچ یک از اصوات ساز حائز ارتفاع معین نیستند.

منبع: سازشناسی پرویز منصوری
گردآوری:گلنار محمدی فر
Email:eutrepe_music@yahoo.com

دهل

این ساز متشکل از استوانه کوتاهی از جنس چوب، که قطر دایره ان حدود یک متر و ارتفاع آن 25 تا 30 سانتی متر است و بر دو سطح دایره ای شکل جانبی آن پوست کشیده شده است. بر دو نقطه از بدنه استوانه دو انتهای تسمه ای ثابت شده که نوازنده هنگام نواختن آن را به گردن می اندازد و به این ترتیب دهل در جلوی سینه و شکم او طوری قرار می گیرد که سطوح پوست دار در جوانب راست و چپ واقع شوند.نوازنده در دست راست خود چوبی به شکل عصا و در دست چپش ترکه ای نازک می گیرد و با آنها بر روی سطوح پوستی می کوبد، یا آنکه ترکه را به پوست چپ می چسباند و با عصا به پوست راست می کوبد.
کاسه صوتی دهل از جنس مس یا سفال می باشد.
صدای این ساز ارتفاعی نامعین دارد.
دهل، سازی کاملا محلی و همراهی کننده( بیشتر با سرنا) است.
چوبهای دهل را در اصطلاح ترکه و کجک می نامند.

منبع: سازشناسی پرویز منصوری
گردآوری: گلنار محمدی فر

دوتار

دارای شکمی گلابی شکل و دسته نسبتا دراز است. تعداد 17 تا 20 دستان بر دسته آن بسته می شود. برخی از دوتارهای محلی در نواحی مختلف جنوب فاقد دستان است.
سطح روی شکم چوبی است. تعداد سیم های آن چنانکه از نام ساز بر می آید 2 تا است که به فاصله های مختلف کوک می شوند. طول دسته حدود 60 و مجموعا تمام ساز حدود یک متر است.
وسعت صدای ساز از نت دو تا سل است، با تمام فواصل کروماتیک مخصوص موسیقی ایرانی.
دوتار غالبا با انگشت یعنی بدون مضراب نواخته می شود.
این ساز جنبه ای بیشتر محلی دارد و در نواحی جنوب کشور ما بسیار متداول است.

منبع: سازشناسی پرویز منصوری

دوزله

این ساز متشکل از دو لوله مسی و گاه نئی، یا از جنس پر دای یا استخوان قلم مرغان دیگر) که به توازی به هم اتصال شده یا بر هم بسته و محکم شده است.
هر یک از لوله ها دارای قمیشی یک زبانه و مستقل از دیگری است. در طول هر لوله شش سوراخ، تعبیه شده، به طوری که سوراخ ها همواره در کنار هم قرار می گیرند. انتهای تحتانی لوله ها، مانند تمام سازهای بادی که تاکنون دیده ایم، باز است. دوزله به طولهای مختلف ساخته می شود.(کوچکترین آن، نوع ساخته شده در شهر به طول 22 سانتی متر و قطر حدود 2 سانتی متر است.)
وسعت ساز حدود دو اکتاو است که، بسته به بزرگی و کوچکی ساز در میدان صدائی متفاوت قرار می گیرد.
دوزله سازی است محلی و از انواع بادی های یک زبانه ای است.
در بعضی نقاط ایران، این ساز را جفته یا جفتی می نامند.

منبع:سازشناسی پرویز منصوری
گردآوری: گلنار محمدی فر

رباب

رباب به ضم اول بر وزن غراب سازی باشد مشهور که می نوازند و آن طنبور مانندی بود بزرگ و دسته کوتاهی دارد و بر روی آن به جای تخته پوست آهو کشند.
شکل ظاهری: رباب معمولا از چهار قسمت شکم، سینه، دسته و سر تشکیل شده است.
شکم در واقع جعبه ای به شکل خربزه است که بر سطح جلویی آن پوست کشیده شده و خرکی کوتاه روی پوست قرار گرفته است. سینه نیز جعبه ای مثلث شکل است که سطح جلویی آن تا اندازه ای گرده ماهی و از جنس چوب است. در سطح جانبی سینه هفت گوشی تعبیه شده که سیم های تقویت کننده صدای ساز به دور آنها پیچیده می شوند. بر سطح جانبی دیگر( سطح پائینی) پنجره ای دایره ای شکل ساخته شده است. دسته ساز نسبتا کوتاه است و بر روی آن حدود ده دستان بسته می شود و بلاخره در سر ساز مانند تار، جعبه گوشی ها قرار گرفته و در سطوح بالائی و پائینی این جعبه گوشی ها کمی به طرف عقب ادامه یافته است.
تعداد سیم های رباب شش یا سه سیم جفتی است که سیم های جفت با یکدیگر همصوت کوک می شوند.
سیم های رباب در قدیم از روده ساخته می شده در حالیکه امروزه آنها را از نخ نایلون می سازند و سیم بم روی نایلون روکشی فلزی دارد.
مضراب رباب امروزی مانند مضراب عود از پر مرغ ساخته شده است.
رباب اساسا محلی است و بیشتر در نواحی خراسان و مرز افغانستان معمول است.

رباب سوپرانو

سازی است با مقیاس کوچکتر از رباب معمولی که به پیشنهاد حسین دهلوی آن را رباب سوپرانو نام گذاردند و رباب معمولی، تنها در هنریتان موسیقی ملی و در موارد همنوازی در ارکستر در مقابل رباب ساخته شده سوپرانو نام رباب آلتو به خود گرفت.

منبع: سازشناسی پرویز منصوری

موضوعات مرتبط: سازشناسی , ,

امتیاز مطلب : 0

تعداد امتیازدهندگان : 0

مجموع امتیاز : 0

ساز شناسی

شنبه 21 دی 1392 ساعت 9 بعد از ظهر | بازدید : 2307 | نویسنده : مهرداد آريا | ( نظرات )

سازشناسی - معرفی سازهای مختلف

آئولوس

موضوعات مرتبط: سازشناسی , ,

امتیاز مطلب : 3

تعداد امتیازدهندگان : 1

مجموع امتیاز : 1

هورن

دو شنبه 11 شهريور 1392 ساعت 11 قبل از ظهر | بازدید : 2215 | نویسنده : مهرداد آريا | ( نظرات )

در قرن 19 میلادی استفاده از سوپاپهای هورن سبب شد که

نوازندگان از ناخشنودی استفاده از (( کروک های )) مختلف رها شوند.

کروک مقر دهنی سازهای بادی برنجی که بعد از قسمت دهانه و

قبل از لوله اصلی ساز وجود دارد و زیر و بمی اصوات را تنظیم می کند.

هورن فا کاربردهای زیادی را به ثبت رسانید و در اواخر قرن 19 استاندارد

برای ارکستر بود. حوالی قرن جدید (( هورن دوبل )) طراحی شد و این

بدان معنی بود که سرانجام هورن توانست بدرستی جایگاه خود را

به عنوان یک ساز ملودی در ارکستر پیدا کند.

موضوعات مرتبط: سازشناسی , ,

امتیاز مطلب : 10

تعداد امتیازدهندگان : 3

مجموع امتیاز : 3

ترومپت

چهار شنبه 6 شهريور 1392 ساعت 9 قبل از ظهر | بازدید : 2338 | نویسنده : مهرداد آريا | ( نظرات )

در اواخر قرن 18 میلادی سازندگان سازهای

برنجی بویژه علاقمند به برطرف کردن مشکلات

یک ترومپت شدند تا محدودیت ترومپت معمولی را

نداشته باشد در اوایل قرن 19 درست زمانی که

اولین ترومپت های سوپاپ دار تولید گردید راه

حل رضایت بخش آشکار شد. این ترومپت ها

بسیار متنوع و متغیر بودند و نوازندگان قادر به اجرای

نتها در دامنه صوتی بیشتری بودند.

موضوعات مرتبط: سازشناسی , ,

امتیاز مطلب : 9

تعداد امتیازدهندگان : 3

مجموع امتیاز : 3

پیانو

چهار شنبه 6 شهريور 1392 ساعت 9 قبل از ظهر | بازدید : 2072 | نویسنده : مهرداد آريا | ( نظرات )

پیانو یکی از متداولترین و فراگیرترین وسیله در میان

تمام سازهای موسیقی می باشد. دامنه صوتی

وسیعی دارد. که در بین دیگر سازها تنها ارگ

از آن پیشی می گیرد. توانایی و قدرت اثر گذاری بسیار

زیادی دارد. اهمیت و ارزش آن در خانه جایی که برای

تکنوازی و یا بعنوان ساز همراهی کننده استفاده می شود

همچنان باقی مانده است. پیانو بطور منظم در جایگاه کنسرت

در رسیتالهای تکنوازی در برنامه های موسیقی مجلسی و

در کنسرت ها مشاهده می شود.

موضوعات مرتبط: سازشناسی , ,

امتیاز مطلب : 6

تعداد امتیازدهندگان : 2

مجموع امتیاز : 2

سازشناسی ( ساکسیفون )

یک شنبه 27 مرداد 1392 ساعت 9 بعد از ظهر | بازدید : 2636 | نویسنده : مهرداد آريا | ( نظرات )

ساکسفونها یا کلارنیت بعنوان خانواده سازهای یک زبانه ای طبقه بندی

شده اند اما در واقع آنها یک ترکیبی از کلارینت و ابوا می باشند. ساکسفونها

همانند کلارنیت دارای یک زبانه می باشند که به قسمت دهانی نوک داری

متصل شده اما لوله مخروطی و زنگ خیره کننده آن از نمونه های بارز

خانواده ابوا هستند. ساکسفون در حدود سال 1840 میلادی توسط

(( آدلف ساکس )) بلژیکی که سازنده لوازم موسیقی بود اختراع شد.

خانواده ساکسفون در اصل شامل 14 عضو می شد. اما امروزه تنها هشت

عضو آن معمولا ساخته می شود. این هشت عضو با شروع از کوچکترین

آنها شامل : سوپرانینو سوپرانو آلتو تنور باریتون باس کنترباس و

ساب کنترباس می باشند. فقط سوپرانو آلتو تنور و باریتون بصورت گسترده

ای استفاده می شود. ساکسفونها اعضا معمولی و منتاسب برای دسته

های رقص و گروه های نظامی هستند. و معمولا آنها در کارهای ارکستری

بصورت تک نوازی مشخص و مجزا ظاهر می گردند.

موضوعات مرتبط: سازشناسی , ,

امتیاز مطلب : 4

تعداد امتیازدهندگان : 1

مجموع امتیاز : 1

سازشناسی ( ویولن )

یک شنبه 27 مرداد 1392 ساعت 9 بعد از ظهر | بازدید : 2410 | نویسنده : مهرداد آريا | ( نظرات )

ویولن شناخته شده ترین ساز در بین سازهای ارکسترغرب

می باشد. این ساز کوچکترین عضو خانواده سازهای ((زهدی ))

می باشد. این گروه شامل ویولن در حدود سال 1550 از ویولن ابتدایی

بنام (( رباب )) متعلق به قرون وسطی و یک نوع (( لیر)) که نوازنده

هنگام اجرا دسته آنرا روی شانه قرار می دهد ابداع گردید. هر چند

جزئیات در تغییر و تحول دارای تغییراتی می باشند بهر حال ویولن اولیه

دارای چهار سیم گوشی های افقی کمربند و سوراخهای صدا به شکل

(f) که در مدت 400 سال کمی تغییر کرده است. شروع ساخت ویولن

به قرن 16 میلادی در ایتالیا مربوط می شود. و بعدها توسط سازندگانی

چون (( استرادیواری و گارنری )) رشد و تکامل پیدا کرد. درمدت قرن 18

مصنفین ویولونیست مانند (( ویوالدی و تارتینی )) حوزه تکنیک نوازندگی را

توسعه دادند و بعلاوه پیشرفت و تکامل آرشه در قرن 19 میلادی بر امکانات

این ساز فراگیر و جامع افزوده شد.

موضوعات مرتبط: سازشناسی , ,

امتیاز مطلب : 4

تعداد امتیازدهندگان : 1

مجموع امتیاز : 1

صفحه قبل 1 صفحه بعد

منوی کاربری

عضو شوید

:: فراموشی رمز عبور؟

عضویت سریع

موضوعات

واژگان اصلاح شده

شعر و آکورد

سازشناسی

سروده های سهراب سپهری

سخنانی از بزرگان

شاهنامه

معرفی مشاهیر

ضرب المثل های معروف

آیا می دانستید؟

معرفی آکورد های گیتار و پیانو

لیست آهنگ های پاپ از دهه 40 تا امروز

آموزش گام به گام گیتار ( پاپ)

شعر و آکورد ( 2 )

بیوگرافی خوانندگان پاپ قدیمی

کاریکاتور

بیوگرافی آهنگسازان پاپ

نت آهنگ های پاپ و کلاسیک

بیوگرافی ترانه سرایان پاپ

حافظ

سروده های ایرج میرزا

گالری عکس بازیگران و خوانندگان قدیمی

جشن های ایرانی

تاريخ ايران و خاورميانه

زندگي نامه خوانندگان قديمي ( موسيقي ايراني)

تاريخ زبان هاي ايراني

عصرحجر

شناخت دستگاه های موسیقی ایرانی

نویسندگان

لینک دوستان

جدیدترین پست های فیسبوک

دانهیل قرمز

چت روم ایرانسلی ها چت ناز باران چت ناز چت عسل چت دنیا چت و..

خريد چاي لاغري دكتر سينا

فروشگاه 2013

خريد عطر و ادكلن

عينك آفتابي مردانه پليس

عينك آفتابي

کیف پول آلوما والت

تبادل لینک هاستینگ شما

آموزش شبکه های کامپیوتری

دانلود نرم افزار اندروید

تبادل لینک هوشمند و خودکار

خرید نرم افزار ساخت موزیک

تبادل لینک

بزرگترین آرشیو آهنگ های پیشواز

وبلاگ اختصاصی مهشید میناگر

دختري با چشم هاي سبز آبي

موزيكاپ

توركتاب

وبلاگ عاشقانه ها

خريد عينك هاي آفتابي زنانه

پیوندهای روزانه

شماره پیمان کارها [ ]

حمل ته لنجی با ضمانت از دبی [ ]

خرید از چین [ ]

قلاده اموزشی ضد پارس سگ [ ]

نظر سنجی

نظرتون درباره آهنگ مترسک چیست؟

آرشیو مطالب

آخرین مطالب

شعر و آکورد آهنگ عروس دریا ( ویگن )

آموزش صدا سازی و آواز پاپ

زندگی نامه آهنگسازان پاپ (( واروژان ))

آموزش گیتار پاپ

آموزش تئوری موسیقی

آموزش صدا سازی و آواز پاپ

آموزش گیتار پاپ

آموزش تئوری موسیقی

آموزش گیتار پاپ

خبرنامه

براي اطلاع از آپيدت شدن وبلاگ در خبرنامه وبلاگ عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود

دیگر موارد

تبادل لینک هوشمند

آمار وب سایت

آمار مطالب

:: کل مطالب : 359
:: کل نظرات : 52

آمار کاربران

:: افراد آنلاین : 1
:: تعداد اعضا : 22

کاربران آنلاین

آمار بازدید

:: بازدید امروز : 17
:: باردید دیروز : 54
:: بازدید هفته : 213
:: بازدید ماه : 105
:: بازدید سال : 11762
:: بازدید کلی : 114150